الزامات و چالش های پیاده سازی اقتصاد سبز در ایران

هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی الزامات و چالش های اقتصاد سبز در ایران می باشد. برای این منظور، ضمن ارائه تعاریف مختلف از اقتصاد سبز توسط نهادهای بین المللی، تعریف منطبق با قوانین جمهوری اسلامی ایران شناسایی و ارائه شد. به منظور شناسایی الزامات اقتصاد سبز، به بررسی اسناد بین المللی اقتصاد سبز از جمله سند کنفرانس استکهلم[1] (1972)، اسناد کنفرانس ریو(1992)، سند اجلاس جهانی ژوهانسبورگ (2002) و بیانیه اجلاس ریو +20 (2012) پرداخته شد. بر این اساس، از جمله مهم ترین الزامات در زمینه اجرای اقتصاد سبز می توان به شناسایی ارزش سرمایه طبیعی و سرمایه‌گذاری در آن، کاهش جنگل زدایی و احیای جنگل، حمایت از کشاورزی و معیشت روستایی، ارائه ابزاری برای تغذیه جمعیت در حال رشد جهان بدون تضعیف پایه های بخش کشاورزی، کاهش روند فروکاهی منابع آب با اجرای سیاست هایی به منظور افزایش سرمایه‌گذاری در تامین و بهره وری آب، تضمین سرمایه‌گذاری درازمدت برای رسیدن به ماهیگیری پایدار، فقر زدایی، اشتغال زایی با ارتقای برابری اجتماعی، جایگزینی انرژی های تجدیدپذیر و فناوری های کم کربن با سوخت های فسیلی و ایجاد فرصت برای افزایش بهره وری از منابع اشاره داشت. در نهایت، از جمله مهم ترین چالش های اجرای اقتصاد سبز در کشور ایران می توان به نبود زیر ساخت های لازم اقتصادی، تأمین مالی، کمبود قوانین مالکیت مرتبط با اقتصاد سبز، نا اطمینانی های مربوط به تنظیم مقررات شامل تعیین اهداف، موارد حاکمیتی، تمرکز و تاکید بیش از اندازه بر بخش دولتی و نحوه شناسایی ذینفعان اقتصاد سبز اشاره داشت.